Υποσπαδίας
Η χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία απαιτεί τον συνδυασμό τέχνης και επιστήμης. Οι χειρουργοί που ασχολούνται με την ανωμαλία αυτή πρέπει να έχουν ουσιαστική γνώση των βασικών χειρουργικών αρχών και εμπειρία, να χρησιμοποιούν τεχνικές οπτικής μεγένθυνσης που αυξάνουν την ακρίβεια και ο όγκος του κλινικού τους έργου να παρέχει καλά αποτελέσματα.
Στατιστικά
Ένα στα 300 αγόρια έχει υποσπαδία. Στις ΗΠΑ μία μελέτη αναφέρει τον υποσπαδία ως την πιο συχνή συγγενή ανωμαλία στους λευκούς. Τις δεκαετίες 1970 και 1980 παρατηρήθηκε αύξηση στην συχνότητα εμφάνισης του υποσπαδία.
Χειρουργική Αποκατάσταση Υποσπαδία: Πότε Πρέπει Να Γίνεται
Ο ιδανικός χρόνος για χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία είναι μεταξύ 3 και 18 μηνών μιας και το πέος μεγαλώνει λιγότερο από 1 cm κατά τα πρώτα 3 – 4 χρόνια ζωής. Τα βρέφη δεν διατηρούν ανάμνηση της επέμβασης και το 70-80% των ανωμαλιών μπορούν να αντιμετωπιστούν ως εξωτερικοί ασθενείς.
Εικ. 4: Γενική ταξινόμηση: οι χειρουργοί μπορούν να διεξάγουν πολυκεντρικές μελέτες για την αξιολόγηση διαφόρων τεχνικών αποκατάστασης.
Εκλεπτυσμένη πλαστική, εργαλεία αγγειακής και οφθαλμικής μικροχειρουργικής, συμπεριλαμβανομένων οξύαιχμων ψαλιδιών, είναι απαραίτητα. Η οπτική μεγέθυνση βοηθάει, ωστόσο μικρή μεγέθυνση (X 1-2) επαρκεί, ενώ μερικοί χρησιμοποιούν το χειρουργικό μικροσκόπιο ως ρουτίνα. Στην ουρηθροπλαστική χρησιμοποιούνται ράμματα όπως 6/0 or 7/0 Vicryl (πολυγλακτίνη 910), Monocryl (πολυγλεκαρπόνη 25) or PDS (πολυδιαξανόνη).
Για την επίτευξη αναίμακτου πεδίου χρησιμοποιούνται η περίδεση (η οποία πρέπει να χαλαρώνει κάθε 30 – 45 min) ή Επινεφρίνη (1:100 000) σε 1 % λιδοκαϊνη. Η αιμόσταση πρέπει να επιτελείται με την χρήση διπολικής διαθερμίας. Η ουρηθροπλαστική πρέπει να γίνεται γύρω από έναν 10 Fr καθετήρα, έτσι ώστε να αποφευχθεί μετέπειτα στένωση.
Πιεστική επίδεση χρησιμοποιείται μετεγχειρητικά για αιμόσταση για 6 ώρες. Ο συγγραφέας προτιμά να αφαιρεί την επίδεση 6 ώρες μετά το χειρουργείο, αλλά πολλοί χειρουργοί προτιμούν να χρησιμοποιούν αφρό silastic ή Tegaderm για 2 – 5 μέρες. Ο χειρουργός δεν αφήνει καθετήρα στην ουρήθρα ως ρουτίνα, διότι προκαλεί ανησυχία και παρεμβαίνει στην διαδικασία της επούλωσης. Ωστόσο, πολλοί χειρουργοί αφήνουν έναν 6 Fr καθετήρα σιλικόνης για 7 – 10 μέρες.
Υποσπαδίας: Ανατομική Ταξινόμηση
Η ανατομική ταξινόμηση του υποσπαδία στηρίζεται στο ύψος του ουρηθρικού στομίου χωρίς να λαμβάνει υπόψη την ύπαρξη ή όχι γωνίωσης. Πρόσφατα έχει περιγραφεί μία νέα ταξινόμηση. Στην ταξινόμηση αυτή εκτιμώνται η θέση του ουρηθρικού στομίου (πριν και μετά την διόρθωση της χορδής), η ακροποσθία (υποσπαδιακή ή πλήρως σχηματισμένη), η βάλανος (ολικό ή μερικό έλλειμμα ή επίπεδη), το εύρος του ουρηθρικού πλάνου, ο βαθμός στροφής του πέους αν αυτή υπάρχει και η παρουσία οσχεϊκής μετάθεσης (Εικ. 1, 2). Η γενική ταξινόμηση δίνει την δυνατότητα στους χειρουργούς να διεξάγουν πολυκεντρικές μελέτες για την αξιολόγηση των διαφόρων τεχνικών αποκατάστασης.
Εικ. 2 a – c:Ταξινόμηση της παραμόρφωσης της βαλάνου στον υποσπαδία.
(a) Έλλειμμα βαλάνου.Υπάρχει μία βαθιά εσοχή στην μεσότητα της βαλάνου με αρκετό έλλειμμα, το ουρηθρικό πλάνο είναι στενό και αποκαλύπτεται έως την κορυφή της βαλάνου.
(b) Μερικό έλλειμμα βαλάνου. Υπάρχει ποικίλου βαθμού διαχωρισμός της βαλάνου, μικρή εσοχή και ποικίλου βαθμού αποκάλυψης του ουρηθρικού πλάνου.
(c) Επίπεδη βάλανος.Το ουρηθρικό πλάνο καταλήγει απότομα σε μία πεϊκή βάλανο χωρίς εσοχή. Μπορεί να υφίσταται ποικίλου βαθμού χορδή, ειδικά στους χαμηλούς υποσπαδίες.
Επιλογή Εγχειρητικής Τεχνικής Υποσπαδία
Περισσότερες από 300 επεμβάσεις έχουν περιγραφεί για την αντιμετώπιση του υποσπαδία. Οι χειρουργοί πέρασαν από τις αποκαταστάσεις κατά Browne και τους οσχεϊκούς κρημνούς στους σωλήνες Duplay, στα ελεύθερα δερματικά μοσχεύματα, στους αγγειούμενους και onlay κρημνούς, στις επιδιορθώσεις με βλεννογόνο από την ουροδόχο κύστη και την στοματική κοιλότητα, σε πιο φιλόξενες αποκαταστάσεις σε ένα στάδιο, στην διαφορετική αντίληψη περί επιδιόρθωσης της χορδής, αλλά σε κάθε περίπτωση με χρήση συστημάτων παροχέτευσης της ουροδόχου κύστης. Ωστόσο, οι χειρουργικές τεχνικές αποκατάστασης του υποσπαδία μπορούν να ταξινομηθούν σε πέντε ή έξι βασικές, ανάλογα με τον ιστό που χρησιμοποιείται.
Για τους βαλανικούς υποσπαδίες με δυνατότητα μετακίνησης του ουρηθρικού στομίου, ο συγγραφέας προτιμά να χρησιμοποιεί την Inverted Υ τεχνική.
Για τους υψηλούς υποσπαδίες, προτιμά να χρησιμοποιεί την τροποποιημένη Mathieu Y-V βαλανοπλαστική. Ο συγγραφέας έχει υιοθετήσει την δημιουργία πλάγιου κρημνού για τους χαμηλούς υποσπαδίες. Η αποκατάσταση σε δύο στάδια μπορεί να επιλεχθεί για ασθενείς με περινεϊκό υποσπαδία, ώστε να αποφευχθεί η χρησιμοποίηση δέρματος από περιοχές με τριχοφυία.
Η Εικ. 7 συνοψίζει τις συστάσεις του συγγραφέα για την αποκατάσταση του υποσπαδία.
Εικ. 7: Συστάσεις για την αποκατάσταση του υποσπαδία