Μερικές φορές είναι δυνατό να διαγνωστεί ο υποσπαδίας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά συνήθως η διάγνωση επιβεβαιώνεται μόνο μετά την γέννηση. Δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη για διακοπή της κύησης εξαιτίας του υποσπαδία.

Συνήθως ο υποσπαδίας εμφανίζεται σποραδικά. Όταν ένα παιδί έχει υποσπαδία δεν αυξάνονται οι πιθανότητες για άλλο παιδί με υποσπαδία στην οικογένεια. Σπάνια, υπάρχουν οικογένειες που μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση, δηλαδή ο πατέρας, ο θείος ή ο παππούς είχαν υποσπαδία και σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να έχουν υποσπαδία περισσότερα από ένα παιδιά.

Ένα σε 125 αγόρια έως ένα σε 300 αγόρια έχουν υποσπαδία.
Στις ΗΠΑ μία μελέτη ανέφερε τον υποσπαδία σαν την πιο συχνή συγγενή ανωμαλία στους λευκούς. Η συχνότητα έχει αυξηθεί τις δεκαετίες 1970 και 1980.

Όλα τα σχήματα είναι από το βιβλίο “Hypospadias-Surgery, An illustrated guide”, Springer 2004.

Επειδή η καλύτερη περίοδος για την αποκατάσταση του υποσπαδία είναι μεταξύ 3 και 18 μηνών, το ιδανικό είναι να ζητήσετε την γνώμη ενός έμπειρου ειδικού στους πρώτους τρεις μήνες ζωής.

Δεν είναι τόσο σημαντική η ειδικότητα του χειρουργού, όσο το ότι έχει ενδιαφέρον για τον υποσπαδία και έχει μεγάλη εμπειρία και καλά αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα, μερικοί από τους πρωτοπόρους παγκοσμίως που έχουν συμβάλλει πολύ στον τομέα του υποσπαδία ήταν παιδοχειρουργοί, ενώ άλλοι ήταν ουρολόγοι ή πλαστικοί χειρουργοί.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που προσδιορίζουν την βαρύτητα του υποσπαδία. Ωστόσο ως γενικός κανόνας: αν το στόμιο είναι στην βάλανο, αυτό θεωρείται ήπια μορφή ή βαθμός 1. Αν το στόμιο βρίσκεται στο εξωτερικό μισό του πέους (προς την βάλανο), θεωρείται μέτριου βαθμού ή βαθμός 2. Αν το στόμιο βρίσκεται στο εσωτερικό μισό του πέους ή στο όσχεο, θεωρείται βαριά μορφή ή βαθμός 3. Παρακαλώ δείτε τα παρακάτω παραδείγματα.

Στην πραγματικότητα η ακριβής θέση του ουρηθρικού στομίου και το είδος της τεχνικής που είναι κατάλληλn για το παιδί και ο βαθμός της γωνίωσης, δεν μπορούν να αποφασιστούν με ακρίβεια παρά μόνο στο χειρουργείο όταν το παιδί κοιμάται.

Οι ήπιου και μέτριου βαθμού υποσπαδίες συνιστούν περίπου το 85 % όλων των υποσπαδίων. Οι βαριές μορφές αποτελούν μόνο το 15 %.

Eάν το παιδί εχει βαλανικό υποσπαδία (βαθμός 1) η επέμβαση μπορεί να μην είναι απαραίτητη από λειτουργικής άποψης. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην έχει προβλήματα στην ούρηση ή αργότερα στην στύση και την σεξουαλική λειτουργία. Ωστόσο αυτή η ήπια μορφή υποσπαδία μπορεί να επηρεάσει το παιδί ψυχολογικά επειδή το πέος εμφανισιακά δεν θα δείχνει φυσιολογικό και μπορεί να καταλήξει να βρέχεται κατά την ούρηση.

Εάν το παιδί έχει υψηλό (βαθμός 2) ή χαμηλό (βαθμός 3) υποσπαδία, η επέμβαση είναι σημαντική για να εξασφαλίσει ικανοποιητική λειτουργικότητα του πέους στην ούρηση, στην στύση και στην μετέπειτα σεξουαλική λειτουργία. Πέρα από την επιδιόρθωση, τα παιδιά με υποσπαδία μπορεί να έχουν πολύ στενό στόμιο, το οποίο χρειάζεται διεύρυνση ή διαστολή για να μην προκληθεί λόγω αυξημένης πίεσης λοίμωξη της κύστης και των νεφρών.

Ναι, σε παιδιά με βαλανικό (βαθμός1), υψηλό (βαθμός 2) και η πλειοψηφία των χαμηλών (βαθμός 3) υποσπαδίων, αν η επέμβαση γίνει από έμπειρο χειρουργό. Ωστόσο, σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών (κυρίως τους χαμηλούς υποσπαδίες) μπορεί να συμβούν επιπλοκές που μπορεί να επηρεάσουν την εμφάνιση και την λειτουργικότητα του πέους.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ναι.

Οι βαλανικοί, οι υψηλοί και η πλειοψηφία των χαμηλών υποσπαδίων δεν χρειάζονται ορμονική θεραπεία προεγχειρητικά. Μερικοί χειρουργοί προτιμούν να χρησιμοποιούν ορμονική θεραπεία προεγχειρητικά με την μορφή κρέμας ή ενέσεων σε βαριές μορφές υποσπαδία. Το μειονέκτημα της ορμονικής θεραπείας είναι ότι δεν επηρεάζει μόνο το πέος, αλλά ολόκληρο το σώμα, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης των οστών, ενώ η επίδραση στο πέος είναι προσωρινή (1 μήνα μετά την θεραπεία).

Ο Prof. Hadidi δεν προτιμά να χρησιμοποιεί προεγχειρητική ορμονική θεραπεία, εξαιτίας της γενικής επίδρασης της στο σώμα και επειδή αλλάζει τους ιστούς του πέους και αυξάνει τις πιθανότητες αιμορραγίας.

Ωστόσο, η προεγχειρητική ορμονική θεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη σε ασθενείς με ερμαφροδιτισμό, όπου ο φαλλός είναι πολύ μικρός.

Στους βαλανικούς και τους υψηλούς υποσπαδίες κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο. Ωστόσο, στις βαριές μορφές χαμηλού υποσπαδία ή σε ασθενείς με ερμαφροδιτισμό η χρωμοσωμική ανάλυση είναι σημαντική για να προσδιοριστεί με ακρίβεια το φύλο του παιδιού.

aΠρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ο ιδανικός χρόνος για την αποκατάσταση του υποσπαδία είναι μεταξύ 3 και 15 μηνών, μια και το πέος μεγαλώνει λιγότερο από 1 cm τα πρώτα 3 – 4 χρόνια. 

Όλα τα σχήματα είναι από το βιβλίο “Hypospadias-Surgery, An illustrated guide”, Springer 2004.

Περισσότερες από τριακόσιες επεμβάσεις έχουν περιγραφεί για την αποκατάσταση του υποσπαδία. Γενικά, δημοφιλείς τεχνικές για τον βαλανικό και τον υψηλό υποσπαδία αποτελούν η “Mathieu-” και η “Tubularized Incised Plate Technique”. Για τον χαμηλό υποσπαδία δημοφιλείς τεχνικές είναι η “lateral based flap”, η “onlay, η “preputial island flap”, η “tubularized incised plate τεχνική” και η “αποκατάσταση σε δύο στάδια”.Για τους βαλανικούς υποσπαδίες με δυνατότητα μετακίνησης του ουρηθρικού στομίου, ο συγγραφέας προτιμά την “Inverted Y τεχνική”. Για τους υψηλούς υποσπαδίες, προτιμά να χρησιμοποιεί την “Y-V glanuloplasty modified Mathieu” αποκατάσταση. Ο συγγραφέας έχει υιοθετήσει την “lateral-based flap τεχνική” για τους χαμηλούς υποσπαδίες.

“Inverted Y-Glanuloplasty”

“Inverted Y-Tubularised Plate-Technique”

“Tubularised Plate Technique”

Η Y-V τροποποιημένη Mathieu επέμβαση

Δημιουργία πλάγιου κρημνού (LB)

Οι βαλανικοί υποσπαδίες συνήθως δεν έχουν γωνίωση.
80 % των υψηλών υποσπαδίων επίσης δεν έχουν γωνίωση. Το υπόλοιπο 20 % έχει γωνίωση λόγω ρίκνωσης του δέρματος, που διορθώνεται συνήθως κατά την επέμβαση για τον υποσπαδία.
Από την εμπειρία του γιατρού το 80 % των ασθενών με χαμηλό υποσπαδία έχουν εν τω βάθει γωνίωση, η οποία πρέπει να διορθωθεί με αφαίρεση του ινώδους μη υγιούς ιστού που συνήθως ανευρίσκεται μακριά από το ουρηθρικό στόμιο.

Εάν ο ασθενής έχει βαλανικό ή υψηλό υποσπαδία συνήθως μπορεί να πάει σπίτι μετά 1 – 5 μέρες μετά την επέμβαση και αυτό εξαρτάται από την ηλικία του ασθενούς, την οικογενειακή κατάσταση και τον βαθμό του οιδήματος μετά το χειρουργείο.
Παιδιά με χαμηλό υποσπαδία χρειάζεται να έχουν καθετήρα μέσα από το κοιλιακό τοίχωμα στην ουροδόχο κύστη για περίπου 2 εβδομάδες. Το παιδί μπορεί να μείνει στο νοσοκομείο μέχρι 2 εβδομάδες, αλλά μπορεί να πάει σπίτι νωρίτερα, εφόσον η μητέρα μπορεί να το προσέχει και μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν θα βγει ο καθετήρας.

Συνήθως επιτρέπεται στο παιδί να κάθεται και να μετακινείται ελεύθερα και μετά 24 ώρες από την επέμβαση να επανέλθει στις φυσιολογικές του δραστηριότητες (ωστόσo, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή να είναι προστατευμένα τα γεννητκά όργανα).

Παρόλ’ αυτά, στις χαμηλές μορφές υποσπαδία απαιτείται επιπλέον προσοχή για να μην βγει ο καθετήρας από την ουροδόχο κύστη.

Στους βαλανικούς και στις υψηλές μορφές υποσπαδία η επίδεση αφαιρείται συνήθως 6 ώρες μετά το χειρουργείο. Στους χαμηλούς αφαιρείται συνήθως 24 ώρες μετά την επέμβαση.

Ο συγγραφέας δεν αφήνει καθετήρα στο πέος μετά την επέμβαση γιατί πιστεύει ότι η παρουσία του καθετήρα προκαλεί ανησυχία, φλεγμονώδη αντίδραση στην ουρήθρα και αυξάνει την πιθανότητα επιπλοκών. Επομένως, στις περιπτώσεις βαλανικού και υψηλού υποσπαδία, το παιδί είναι ελεύθερο να ουρήσει μέσα από την καινούρια ουρήθρα. Στις περιπτώσεις χαμηλού υποσπαδία, ο συγγραφέας τοποθετεί έναν καθετήρα στην ουροδόχο κύστη μέσα από το κοιλιακό τοίχωμα και ο καθετήρας παραμένει για 10 – 14 μέρες.

 Η “Επέμβαση-Nesbit” αποτελεί μία τεχνική που προσπαθεί να διορθώσει την κοιλιακή γωνίωση του πέους μικραίνοντας την άνω επιφάνεια του πέους. Αυτό συνήθως συνεπάγεται την περαιτέρω σμίκρυνση του πέους. Ο χειρουργός δεν συνιστά αυτή την επέμβαση για την διόρθωση της γωνίωσης του πέους, διότι προκαλεί σμίκρυνση σε ένα ήδη μικρό πέος. 

Η συχνότητα επιπλοκών σε βαλανικό και σε υψηλό υποσπαδία είναι μικρότερη από 5 %, αν η επέμβαση γίνει από έναν έμπειρο χειρουργό.
Η συχνότητα επιπλοκών μετά χαμηλό υποσπαδία ανέρχεται έως 20 % και εξαρτάται από την εμπειρία του χειρουργού.
Η πιο συχνή επιπλοκή μετά επέμβαση υποσπαδία είναι η δημιουργία συριγγίου, που σημαίνει ότι τα ούρα βγαίνουν και από άλλο σημείο εκτός από το ουρηθρικό στόμιο. Άλλες επιπλοκές αποτελούν η φλεγμονή, η διάσπαση του τραύματος, η στένωση του ουρηθρικού στομίου, η μη βιωσιμότητα του κρημνού, η αιμορραγία και η παραμόρφωση.